فشردهسازی تصاویر دوربین مداربسته فرآیندی است که برای کاهش حجم فایلهای ویدئویی بدون از بین رفتن کارایی آنها انجام میشود. تصاویر خام دوربین حجم بسیار بالایی دارند و ذخیره یا انتقال آنها از طریق شبکه و اینترنت، بدون فشردهسازی، نیازمند فضای ذخیرهسازی و پهنای باند بسیار زیادی است.
در فشردهسازی، سیستم تلاش میکند اطلاعات تکراری یا کماهمیت را حذف یا سادهسازی کند. برای مثال، در یک تصویر ثابت مثل دیوار یا آسمان، تغییرات زیادی وجود ندارد، بنابراین فقط تغییرات ثبت میشود نه کل تصویر. این کار هم در داخل خود دوربین و هم در دستگاه ضبطکننده (DVR یا NVR) انجام میگیرد.
روشهای فشردهسازی به دو دسته کلی با افت کیفیت (Lossy) و بدون افت کیفیت (Lossless) تقسیم میشوند. در روش با افت کیفیت، بخشی از جزئیات تصویر که چشم انسان کمتر متوجه آن میشود حذف میگردد تا حجم کاهش یابد. بیشتر سیستمهای مداربسته از این روش استفاده میکنند چون کاهش حجم بسیار بیشتری ایجاد میکند.
کدکهای فشردهسازی مانند H.264 و H.265 تصاویر را به فریمهای اصلی و فریمهای تغییر یافته تقسیم میکنند. فریم اصلی (I-Frame) تصویر کامل است و فریمهای بعدی (P-Frame و B-Frame) فقط تغییرات نسبت به فریم قبلی را ذخیره میکنند. در نسخههای جدیدتر مانند H.265+ یا Smart Codec، تمرکز بیشتر روی نواحی متحرک تصویر است و بخشهای ثابت با حجم بسیار کمتری ذخیره میشوند.
فشردهسازی مناسب باعث افزایش مدت زمان ذخیرهسازی تصاویر روی هارد، کاهش مصرف اینترنت برای مشاهده آنلاین و کاهش هزینه تجهیزات ذخیرهسازی میشود. البته اگر میزان فشردهسازی بیش از حد بالا باشد، ممکن است جزئیات مهمی مثل چهره یا پلاک خودرو با کیفیت پایینتری ثبت شود، بنابراین انتخاب تنظیمات مناسب اهمیت زیادی دارد.
